Չինաստանի կոմկուսն առաջարկում է Սահմանադրությունից հանել պետության ղեկավարի լիազորությունները երկու ժամկետով սահմանափակող հոդվածը: Դա հնարավորություն կտա ՉԺՀ նախագահ Սի Ցզինպինին պաշտոնում մնալ 2023-ից հետո, երբ ավարտվի երկրորդ ժամկետը:

Երուսաղեմում քրիստոնեական գլխավոր սրբավայրը` Տիրոջ գերեզմանի տաճարը կիրակի օրը փակեց դռները` ի նշան բողոքի Իսրայելի հարկային օրենսդրության փոփոխությունների ու նոր օրենսդրության դեմ, որ պետությանն արտոնում է եկեղեցուց հողակտորներ վերցնել:

«Երբ հեղափոխություն եղավ, մենք բոլորս միասին էինք: Հեղափոխության գնացքում շատ ուղևորներ կային, ինչ-որ մեկը ինքն իջավ, ինչ-որ մեկին մենք հրեցինք, թեպետ չպետք է այդպես անեինք: Այսօր մեզ պետք են բոլորը` ներառյալ բարեփոխիչները, պահպանողականները և բոլոր նրանք, որ ընդունում են սահմանադրությունը, որպեսզի երկրի զարգացմանն ու առաջընթացի հասնեն: Մենք պետք է կողմնորոշվենք Սահմանադրությունով: Եթե մենք ինչ-որ հարցերում համաձայն չենք, պետք է դիմենք Սահմանադրության 59-րդ հոդվածին` հանրաքվեների անցկացման մասին»:

Հայաստանում ավարտվում է երեք նախագահների շրջանը: Քանի դեռ գործում է 2015-ին ընդունված Սահմանադրությունը, նախագահին ընտրելու է խորհրդարանը, և, ուրեմն, առաջին 3 նախագահներն իրենց ընտրությունների պատմությամբ մնալու են առանձին հարթակում:

Մեծ Բրիտանիայի կառավարությունում հայտնվել է մենակության նախարար, որ պիտի զբաղվի մենակյացների խնդիրներով: Մենակությունը, իհարկե, պրոբլեմ է, բայց նաև բազում միֆեր կան մենակության մասին, որ այնքան էլ իրականության հետ կապ չունեն:

Քաղաքացիական պատերազմի 7 տարիներից հետո Սիրիան հիմա ավելի մեծ վտանգի մեջ է այլ պետությունների միջնորդական պատերազմների պատճառով:

Մի զարմացեք հարցից: Այո, Նիդերլանդների խորհրդարանի ստորին պալատը քվեների մեծամասնությամբ ընդունեց Օսմանյան Թուրքիայում 1915-ի հայերի զանգվածային սպանդը ցեղասպանություն ճանաչելու 2 օրինագիծ` վերահաստատեց Հայոց ցեղասպանությունը ճանաչելու 2004-ի որոշումը և այս տարվա ապրիլի 24-ից 5 տարին մեկ Երևան կգա Նիդերլանդների ներկայացուցիչը` մասնակցելու Հայոց եղեռնի զոհերի ոգեկոչման արարողություններին:

Խոստովանենք, որ, այո՛, հյուծախտի մեջ է հայտնվել հայկական 5-հազարամյա պետականությունների զավակ 3-րդ հանրապետությունը։

Եվ այսպես՝ հայաստանյան քաղաքական, վերլուծական, լրատվական դաշտի գերակշիռ հատվածը ՀՀ վարչապետի և չորրորդ նախագահի շուրջ դիլեման լուծված է համարում. վարչապետի պարագայում այդ դիլեման լուծված է համարվում Սերժ Սարգսյանի օգտին, իսկ նախագահի պարագայում, ինչպես հայտնի է, ընդհանրապես այլընտրանք գոյություն չունի։

Սակայն տարօրինակն այն է, որ համաշխարհային հանրության ուշադրության կենտրոնացումը Իրաքում ու Սիրիայում ընթացող հակաահաբեկչական պատերազմների, ինչպես նաև «Քրդական հարցի» շուրջ, ի վերջո, երկրորդ-երրորդ պլան է մղել այն, ինչ հենց հիմա տեղի է ունենում բուն Թուրքիայի քրդաբնակ շրջաններում: Եվ իզուր: